Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: z nich zaś największa jest miłość. 1 Kor 13:13

Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. Dzięki niej to przodkowie otrzymali świadectwo. Przez wiarę poznajemy, że słowem Boga światy zostały tak stworzone, iż to, co widzimy, powstało nie z rzeczy widzialnych. Hbr 11:1-3

Wiara, Nadzieja i Miłość były trzema siostrami – męczennicami i świętymi, których imiona pochodzą od podstawowych cnót chrześcijańskich wymienionych w Hymnie o miłości św. Pawła.

Pierwsza i najważniejsza z cnót teologicznych – Wiara – jest podstawą Nowego Przymierza z Bogiem.

Wiara Narodu Polskiego jest spoiwem, które łączy jego członków, określa ich tożsamość i stanowi podwaliny chrześcijańskiego system wartości, jakim kierują się władze oraz wierni. O naszej żarliwej wierze w Boga „będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna” wspomina Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej.

Wiara Narodu Polskiego była przez okres burzliwej historii naszego Państwa tym, co dawało rodakom nadzieję i siłę, by przetrwać – zarówno w okresie zaborów, jak i okupacji hitlerowskiej. „Tak nam dopomóż Bóg” – śpiewają wierzący w okresach historycznej zawieruchy we wszystkich kościołach Polski. Nazwa źródła dedykowana jest więc żywej, gorliwej wierze Narodu, która jego członków nigdy nie opuszcza, pomimo wielu przeciwności losu.