8) Źródło św. Rocha

ornament
ornament
ornament

Święty Roch, którego Bóg obdarzył cudowną mocą uzdrawiania chorych w nagrodę za nieustraszone, mężne serce skłonne do pomocy potrzebującym i zarażonym dżumą, stał się patronem chroniącym ludzi i bydło przed epidemiami. Dziś może to budzić nasze zdziwienie, niegdyś jednak zarazy dziesiątkowały ludzkość i zwierzęta, szerząc ogromny strach. W obawie przed „morowym powietrzem” modlono się do św. Rocha, który porzucił znaczny majątek, a następnie wyruszył do Rzymu, by nieść pomoc ubogim i chorym. Jego życie upłynęło na opiece nad zadżumionymi, których leczył, niósł im pociechę i w cudowny sposób uzdrawiał.

Święty Roch stał się również patronem zwierząt domowych – w ikonografii przedstawiany jest zawsze z psem trzymającym w pysku chleb. Ów atrybut ma swój początek w hagiografii św. Rocha: gdy bowiem sam zachorował na dżumę, ukrył się w lesie nieopodal Piancezie. Odnalazł go tam pies, przynosząc mu kawałek chleba, dzięki któremu św. Roch wyzdrowiał.

Na pobliskich polach przez dziesiątki lat wypasano i pojono bydło, wierząc że lecznicze właściwości żeromińskiej wody ochronią zwierzęta przed chorobami. Dlatego też źródełko otrzymuje imię św. Rocha – ratującego od zarazy.