Święty Kazimierz Jagiellończyk, którego imieniem nazwane jest piąte ze Źródeł Królewskich, był polskim królewiczem, namiestnikiem królewskim i wnukiem Władysława Jagiełły.

Śmierć zabrała go przedwcześnie, uniemożliwiając odziedziczenie tronu. Królewicz, dzięki swej sprawiedliwości i pobożności był ukochany nie tylko przez Polaków, ale i przez Litwinów, którzy wytypowali go na kandydata wielkoksiążęcego stolca w ich Księstwie.

Po śmierci królewicza pojawiły się liczne świadectwa świadczące o jego wyjątkowości i świętości, które doprowadziły ostatecznie do kanonizacji. Rycerstwo polskie miało widywać jego ducha, wskazującego drogę podczas zwycięskich bitew pod Orszą w 1514 r., odsieczą pod Połockiem w 1518 r. oraz w czasie zwycięstwa nad wojskami Wasyla III w 1519 r.

Wedle świadków obecnych podczas otwarcia grobu królewicza w 1602 r., po 118 latach od śmierci jego ciało pozostało nienaruszone, a u wezgłowia świętego znajdowały się karty z hymnem Każdego dnia sław Maryję.

Tytuł Pielgrzyma Jasnogórskiego otrzymał św. Kazimierz Jagiellończyk z uwagi na fakt, iż najprawdopodobniej odbył dwukrotnie pielgrzymkę do słynnego częstochowskiego klasztoru i znajdującego się w nim Cudownego Obrazu Matki Bożej. Jasna Góra odegrała też szczególną rolę w szerzeniu jego kultu.

Św. Kazimierz jest patronem Polski i Litwy. Dziś czcimy go jako opiekuna ładu w życiu społecznym, a także stawiamy za wzór postępowania dla osób sprawujących władzę i rządzących państwem.